RSS

Tempat Bekal Nasi Goreng Amira

15 May
Cerita ini saya share dari sebuah FB, aslinya berbahasa Melayu.. Saya edit sedikit supaya teman-teman bisa mengerti cerita ini.. Semoga ini memberikan pelajaran yang bermakna untuk kita, menjadikan kita lebih bersyukur terhadap apa yang kita punya..

****

Begini kisahnya..waktu istirahat di sekolah anak saya akan makan bekal yang dibawa dari rumah, makan bersama-sama kawannya Amira (bukan nama sebenar) di kantin sekolah. Anak saya selalunya akan bawa nasi goreng dan Amira selalunya bawa roti tawar 2 keping yang dibungkus dalam plastik. Roti itu dia akan celup dengan air sirup yang dia bawa dari rumah

Itulah rutin bekal harian yang dibawa oleh Amira setiap hari. Anak saya pun selalunya memang bawa nasi goreng karena itu memang favorit dia.. Amira memang suka sangat makan nasi goreng tu dan anak saya oke2 aja untuk berbagi nasi itu..dia memang setiap hari share dengan Amira makan nasi goreng tu..Mungkin Amira dah bosan karena tiap hari bawa roti tawar celup air sirup…

Suatu hari..anak saya bilang kepada Amira..Mira..aku pengen makan nasi gorengmu.. Kau ini bawa roti mulu..gimana kalau besok kita bawa nasi goreng sama-sama?.. Nanti kita makan bareng, saling nyicip di kantin..

Amira termenung..nampak muka dia seperti ngga enak hati.. “Alahh..tak nak lah..nasi goreng aku tak sedap lah..kau mesti tak mau makan nanti..”
“Alahhh..kau bawa aja lah..kau belum bawa, kau dah kata nasi goreng kau tak sedap..kau bawa je lah..mesti sedap punya..”

Ok lah..kau punya pasal..esok aku bawak ya..aku bawak nasi goreng special utk kau..Yeeaaahhh..anak saya suka sangat karena Amira setuju nak bawak nasi goreng esok..

Sampai di rumah..malam hari sebelum tidur..Amira cakap kat mak dia yang esok dia nak bawak bekal nasi goreng..dia tak mau bawak roti tawar 2 keping tu.. “Makkk..boleh tak esok Mira mau bawak bekal nasi goreng..??” Mak Mira terkejut..”Apa sayang..?? Esok Mira nak bawak nasi goreng..? Kenapa? Esok Mira ada makan-makan ker..??”

“Nasi goreng apa yang mak nak buat? Tak ada bumbu untuk mak buat nasi goreng esok..Mira bawak roti je lah..”
“Alahh..mak..boleh lah..ngga usah kasih bumbu pun tak apa..mak kasih telur aja pun dah ok..”

“Ya lah..baik lah..esok mak buat nasi goreng untuk Mira ya..telur pun tinggal sebiji aja tau..dah malam-malam buta ni kemana mau cari telur..bawang pun dah habis tu..tak apa lah..mana yang ada je lah..”

Keesokkannya dalam dalam kelas..anak saya tanya Mira..”Mira kau bawak nasik goreng tak..? Aku bawak ni..” Mira senyum..

“Kau bawak tak Mira..?”
“Bawak lah…aku bawak..kan semalam dah janji..”

“Ok..percayalah..tak sabar nak makan nasi goreng kau Mira oiii..”

Pukul 10.00 pagi loceng istirahat bunyi..mereka berdua berlari ke kantin..mau saling tukar-tukar nasi goreng..
Sampai di kantin..
“Mira kau mau minum tak? Hari ni aku traktir kau minum..kau mau minum apa? Aku belikan..”

“Alah..tak kisah..air apa-apa pun tak apa..aku minum jer..”

“Alahhh..Mira..kenapa kau tak buka bekal lagi ni..kau duduk diam aja di situ kenapa? ya lah..aku tunggu kau datang bawak minuman lah..kita buka bekal sama-sama..”

“ooo..ya kah..ayo kita buka bekal..”

Amira pun keluarkan ‘tempat makan’ nasi goreng dia dari dalam tas plastik..Mata anak saya tidak berkelip..

“Amira mana nasi goreng kau? Kau bawa apa ni..?”

“Ni lah nasi goreng aku..ko buka je lah..”

Tuan/Puan nak tau..? Nasi Goreng tu diletakkan dalam tempat sabun Axion (sabun colek) pencuci piring cap Lemon..warna kuning tempat tu..

“Amira..kenapa ko letak nasi goreng dalam bekas Axion ni..? Mak ko tak marah ker..? Tak rasa sabun ke nanti..?”

Tak lah..mak yang taruh dalam tempat tu..di rumah aku mana ada tupperware macam ko..memang kami pakai balik tempat sabun tu…standard lah..kami memang dah biasa macam ni..”

Air mata anak saya mula bergenang..tunggu masa untuk tumpah..

“Mira..kenapa ko tak cakap yang ko tak ada tempat untuk bawak nasi ni..aku boleh bagi ko tempat makan..kenapa ko tak cerita dengan aku Mira..ko ni kan..”

Mira tunduk..”tolong jangan nangis boleh tak..? Semalam ko yang cakap ko nak makan sangat nasi goreng aku kan? Sekarang aku dah bawak apasal ko nangis plak..?? Makan je lah..”

Mira..aku rasa bersalah sangat coz menyusahkan ko..tak pe lah Mira jom kita makan..ko makan nasik goreng aku ya..aku nak rasa nasi goreng ko..

“Ehhh..tak per..tak per..ko makan jer nasik goreng ko..nasi goreng aku tak sedap..bubuh dalam bekas sabun plak tu..”

“Mira..jgn cakap mcm tu..bak sini aku rasa nasi goreng ko..ya..lah..rasa sesudu jer..kompom tak sedap tu..”

Anak saya pun makan rasa sesudu..memang betul pun..tak sedap..nasi goreng Amira putih meleset..tak ada bumbu..tak ada rasa pun..tawar jer..tapi anak saya tak kisah..dia tak komplen pun..

Cuma masa Mira suap nasi goreng tu..air mata dia plak berlinang..anak saya tanya knp ko nangis..dia cakap tak ada aper..tak per lah..kita makan je lah..

Semasa anak saya cerita kisah ini kepada saya..saya menangis..tapi saya tidak menagis semasa itu..saya tidak mahu menangis di depan anak saya..Saya kuatkan semangat untuk mendengar cerita dia sampai habis..

Selesai anak saya bercerita..saya cakap kat anak saya..esok bawak bekas tupperware kat dapur tu..bagi kat Amira ya..cakap kat Amira bekas ni hadiah dari keluarga kita..

Then saya bangun terus keluar tengok-tengok kereta..sebenarnya bukan saya tengok kereta..saya menangis semahunya kat tepi keta tu..tak sangka sangat..di zaman moden ni..masih ada lagi anak-anak kita yang hidup menderita..sedih dan sayu hati ni..

Kepada orang kaya di luar sana..ingatlah..dalam kemewahan yang kamu kecapi sekarang ni..ada saudara kita yang hidup dalam keadaan memilukan..

Saya berdoa kepada Allah..agar semua orang yang tidak berkemampuan ini di murahkan rezeki oleh Allah dan ditabahkan hati mereka dalam menghadapi segala dugaan..Aminnn..

Semoga kisah ini boleh celik kan mata kita..

 
4 Comments

Posted by on May 15, 2013 in Uncategorized

 

4 responses to “Tempat Bekal Nasi Goreng Amira

  1. _menikdp

    May 15, 2013 at 7:45 am

    😥

     
  2. Dessy - dessycherryponie

    May 16, 2013 at 4:29 pm

    ikut berkaca2 tengah malam gini…
    Faa bi aayi alla irabikumatuakdziban

     

Leave a comment